Gdzie zwiastowali upadek literatury. Książka “Priest”.

Recenzja od @Pure.Bookstagram || Priest – Sierra Simone

Książka: „Priest”
Autorka: Sierra Simone
Wydawnictwo: Kobiece

„Nazywam się Tyler Anselm Bell. Mam dwadzieścia dziewięć lat. Sześć miesięcy temu złamałem przysięgę celibatu na ołtarzu kościoła i, Boże, dopomóż mi, zrobiłbym to ponownie. Jestem księdzem, a to moja spowiedź.”

To początek opisu, to część początku historii, którą przedstawia książka „Priest”. I właśnie ona mnie przyciągnęła. Gdybym weszła do księgarni i zobaczyłabym właśnią tę pozcję – poszłabym dalej. Jednak wchodząc tam, wiedziałam, co kupię. Według opinii książkę tragiczną, określonej gdzieś tam nawet mianem upadkiem literatury i z pełną satysfakcją przyłożyłam kartę do terminala płacąc za fikcyjną spowiedź księdza. Sprawdziłam osobiście z chęcią te wszystkie opinie.

Książka “Priest” – Czy mogłabym ją zauważyć?

Dlaczego poszłabym dalej bez znajomości tematu? Bo okładka jest… nudna. Zwykła. W świetle tego, co widać na półkach, jest nijaka. Dobra, nawet zajebiście dobra, ale dalej zwykła. To właśnie opis i ten szum spowodował taką sprzedaż i taką kontrowersję.
I na litość boską – jak tematycznie, prawda? – czy każde dotknięcie książki musi być owiane liniami papilarnymi? Gdyby ktoś z rodziny musiałby wysłać moje odcinki palców, to właśnie książka „Priest” zostałaby wysłana – tam każdy dotyk widać. I Boże proszę – ponownie uderzam w temat, jak milutko – niech mnie nie skręca na to, jak te paluchy się oznaczyły. Boli cały czas.

„Priest” zdecydowanie powinny czytać osoby dorosłe: fabuła, język i styl zwyczajnie nie nadają się dla młodych osób.

Tyler Bell jest księdzem, zajmuje się swoją małą parafią. Odzyskuje zaufanie parafian do kościoła, powoli i jest w to zaangażowany całym sobą. Trzyma się też zasad i nagle w konfesjonale pojawia się nieznajoma o idealnie pomalowanych, czerwonych ustach.
Ojciec Bell łamie dosłownie wszystkie zasady dla Poppy, przeszkadza mu to, jest świadomy, ale dalej w tym trwa. Więc książka w większości to jego rozterki związane z kobietą i pragnieniem, które w nim wywołuje i jest ogromne. 

W tle pojawiają się też motywy m*lestowania, s*mobójstwa i relacji rodzinnych, więc cała książka nie kręci się wokół pragnienia księdza do dziewczyny, powiedzmy.

Fabuła sama w sobie jest dość… interesująca. Ksiądz zakochuje się, ale dalej trwa w swoim powołaniu. Jest ogrom scen erotycznych, bardzo szczegółowo opisanych. Oczywiście, używane w nadmiarze k*tas i c*pka musiały być, bo jakto bez tego? 

Poppy – serce “Priest”

Ciekawy był motyw samej Poppy, która właściwie zjawiła się w konfesjonale, bo zrobiła coś okropnego. Liczy na wsparcie ze strony kościoła i Boga, chociaż praktykująca nie była. Potrzebowała ciepła, miłości nacodzień, ale w łóżku wolała już czegoś innego – bardziej wyuzdanego. I raczej nie spodziewała się, że jednak otrzyma to od księdza. 

Najbardziej podobał mi się opis, kiedy Poppy stała w kościele, sama i ojciec Bell opisuje swoje obserwację właśnie wiary i osobistego „spotkania” z Bogiem.
Zastanawiam się jednak, co poległo w tym wszystkim. Tłumaczenie? Redakcja? Korekta?
Najzwyczajniej jest mnóstwo błędów, które umieją zgubić czytelnika. Nie ma książki bez błędów, ale tu jest ich za dużo, trzeba się mocno skupić, żeby zrozumieć sens. W jednym momencie Tyler mówi o sobie w formie żeńskiej! 

Dodatkowo, według mnie, słabo jest zaznaczone, kiedy dany fragment jest wypowiedzią Poppy – szczególnie na początku książki – później trochę to się poprawiło.
Mimo wszystko czytało mi się dobrze, z wypiekami na twarzy – czego oczekiwałam. Było dużo ciężkich tematów, można było pomyśleć nad bohaterami, mieli coś w sobie. Mam nadzieję, że drugi tom będzie już poprawnie zrobiony, a fabuła wciągnie mnie do reszty.

Priest – książka – Ocena: 9/10

Polub moją recenzję na moim Instagramie! “Priest” książka od Sierry Simone na @pure.bookstagram.